Volharden

 

Je bent niet alleen, hou je hoofd omhoog,

kijk om je heen, zie je geliefden om je heen als een ereboog.

De zon gaat onder, maar komt altijd weder,

het leven is vergankelijk, maar herinneringen blijven teder.

 

Je bent niet alleen, ook al voelt het zwaar,

kijk om je heen, je geliefden zijn je kostbaar.

Familie en vrienden, laat ze ze toe in je hart,

ook al doet het pijn, ga door en volhard.

 

Volhard, maar verstop je tranen niet,

tranen zijn eerlijk, ze worden bezongen in ieder levenslied.

Afscheid nemen bestaat niet, de herinneringen o zo teder blijven bestaan,

het is een ander afscheid, het leven zal nu een andere weg inslaan.

 

Hoe kun je nog ademen, hoe kun je nog dromen, hoe......

is niet de vraag, je kunt het, je bent nu gewoon moe.

Er wordt om je gegeven, hulp of een arm is altijd nabij,

doe het niet alleen, neem ze aan, allebei.

 

Het is de tijd van donkere koude dagen, het weer is grauw,

maar de zon komt weer terug, al heel gauw.

En dan zul je zien dat de zon weer schijnt, de wereld in haar stralen omsluit,

een klein rupsje zich ontpopt, en een mooie vlinder verder vliegt, boven alle bomen uit.

 

Lieve goede vrienden, waarbij je het verdriet in de ogen ziet.

Een traan, een zucht, een laatste zonnestraal doorklieft de lucht.
De vlinder vervolgd zijn weg, verder op zijn reis, dwars door die zonnestraal die zijn dierbaren belicht.