Gebonden hart

 

Hou me vast, laat me niet gaan, laat mij zoeken naar mijn ware ik,

bind me, wijs me mijn plek, ik voel me klein onder jouw heersersblik.

Een touw, een vrouw, zacht als fluweel maar tegelijk ook staalhard

een touw, waarmee ik mij gebonden voel, dan is er rust in mijn hart.

 

Sterk moet ze zijn, voordat je mijn gedachten hebt samengebonden,

sterk, om mijn mysterieuze ik te doorgronden.

Maar als je hebt gevonden wat jou en mij samen brengt, ons samen bind,

dan weet je waarom het past, samen en gelijkgezind.

 

Het zoeken naar de ware, zij die dit aankan, de weg verder uitstippelt,

is mijn queeste, mijn zoektocht in het oneindige, of is mijn lot al bezegeld.

Af en toe slaat mijn hart op hol, ik wil er zijn, ik wil geven,

geven en toegeven, voor jou wil ik er zijn, dat is mijn streven.

 

Ik doorsta de pijn, de leegte op veel momenten,

ik doorsta dit alles, zoals een oude eik de elementen.

Het is nog niet voorbij, de queeste gaat verder, het leven is nu eenmaal geen maatwerk,

en ooit komt de tijd van geven en toegeven, zo blijf je sterk.

 

2 harten, door 1 touw samengebonden, 2 harten, in liefde gevlochten.