Rooi

 

Brabants land, groen, weidse blik en rust, het is hier mooi,

Goed toeven bij m'n maat, groen en weids rondom het huis, daar in dat landelijke Rooi.

Even weg uit de stad, bij mij geen weidse blik, maar baksteen, auto's en multi cultureel,

gelukkig wel groen en vogels, maar hiervoor geen respect aan dit dagelijks strijdtoneel.

 

Een hutje op de hei, wordt wel eens gezegd, voor mij geen probleem,

in een oase van rust, komen je vrienden toch wel, even weg van het luxeprobleem.

Zolang er maar wifi is, als de telefoon maar ontvangst heeft, ook in het weidse landschap,

want je ziet het overal, iemand zonder bereik op zijn slimme telefoon, is helemaal van de wap.

 

Neem eens afstand van dat ding, het kan wel, maar je wil het niet,

vastgebakken aan je hand, lopend, fietsend, in goed gezelschap, vaak te weinig eerbied.

Eerbied voor de mensen om je heen, luisteren naar hen, en tegelijk op dat ding kijken,

eerbied, okee, misschien dram ik nou door en loop teveel te zeiken.

 

Dan maar terug naar Rooi, vogeltjes kijken en een goed gesprek,

of zeveren over van alles, bakkie koffie en genieten, voordat ik weer vertrek.

Terug naar de gekste, terug naar mijn groene Eindhoven, ik hou van de lichtstad,

tussen baksteen en muziek van de buren, terug naar mijn habitat.

 

Ik las het deze week op facebook en een tegel hangt prominent in mijn huis,

een spreuk, zo veel zeggend, nee echt, ik ben niet abuis.

lees het maar goed, misschien 2 keer, echt iets voor een betweter,

God weet alles, maar d'n Eindhovenaar weet het beter.