Tintelend gevoel

 

Kerstmis, ook dit jaar weer bij m'n vrienden net over de grens,

kerstmis, genieten, lekker kletsen, heerlijk eten, bij hen zijn was misschien toch een stille wens.

Welkom zijn bij een lieve familie, welkom bij m'n beste vriendin,

samen aan een grote tafel, samen zijn, en oma Elly, de beste kokkin.

 

Opa Piet zit op zijn praatstoel, ik luister graag naar hem,

verhalen van vroeger en nu, unne skonne mens mee zun onvervalste Kempische stem.

In mijn gedachten hoor ik de slee bel rinkelen, een mooie tijd is aangebroken, een speciale tijd,

genietend van alles om me heen, denkend aan mijn eigen kleine gezin, denkend aan hen, proef ik mijn eigen blijheid.

 

In stilte klopt mijn hart voor speciale mensen, onhoorbaar, voor mij voelbaar,

in stilte klopt mijn hart ook iets sneller, onhoorbaar, maar voor mij heel kostbaar.

De slee bellen rinkelen nog steeds, ik droom nog even verder, nu even geen bedrog, deze korte dagdroom,

ik luister en glimlach, kijk eens rond en weet het zeker, mijn lichaam tinteld van dit gevoel, als zwakstroom.

 

Bedankt, dat ik ook dit jaar weer in jouw huis welkom was,

bedankt, voor goede zorgen, heerlijk eten, gewoon, ja, gewoon, geen poespas.

In een mensenleven ontmoet je mensen die een speciale plek innemen, ik zeg het niet luid,

maar jouw familie en jij, maken daar zonder twijfel, deel van uit.