Te jong

 

Veel te jong, veel te vlug,

vandaag brengen ze hun vrouw en moeder weg, ze komt nooit meer terug.

Het brons groen eikenhout is vandaag even zwart,

maar haar gezicht staat voor altijd in hun hart.

 

Een witte roos die vanavond als een ster aan de hemel staat,

en langzaam naar haar plekje in de hemel gaat.

Een gezin moet verder zonder moeder en vrouw,

herinneringen en verdriet volgen elkaar op, maar blijf elkaar trouw.

 

Een stukje verdriet aan de Brabantse kant,

voor mijn vrienden in het Limburgse land.